Önemli Birşey Yok... Gözlerim Kırgın Kalbim Sızlıyor Sadece...

Haziranın sonlarıydı aslında, üşüdüm çok üşüdüm, kursağımda düğümlendi bir anda kocaman tebessümüm, ruhumdan semaya yükselirken duam, üşüdüm haziran sıcağında... Sevmek için koşullarım yoktu, gururumda yoktu aşkımı çiğnettiğim, yalanlarım yoktu ilk kez bu kadar temiz bu kadar yoğun yaşadığım, tarif edemediğim bir duygunun büyüsü içimde ki sadece, hatalarım olmuştur mutlaka ama adam gibi bir sevgi büyüdü içimde kocaman oldu. içime sığmadı bazen, buzu deler çıkar ya kardelen öyle birşey... Bıçağın soğuk tarafı aniden deler ya derini, önce hissetmezsin anlamazsın ne olduğunu, yavaş yavaş artar sızısı kolun kalkmamaya başlar üşümeye başlarsın, sızlarsın ama tepki veremezsin kızsan mı sussan mı ? Bilimezsin. Kızdıkca daha hızlı akar kanın bedeninden, sussan sızın dayanılmaz daha çok üşürsün... tam da tarifi bu sanırım... Paylaşamamaktan ibaretti oysa, biraz da önemli ve değerli olduğunu hissedememenin derin sancısıydı içimde ki... Hep aynı takasın gözden çıkarılan parçası olmak gibi, Kendimi koyayım dedikçe yerine yer bulamadım ki kendime. Ben kıyamazdım ki hiçbirşey için bu kadar kırmaya Sevgiliyi ben yapamazdım ki... Nasıl yapılırdı ki bu kadar severken o düştüğünde sen kanarken nasıl yapılabilirdi ? Kurşun gibi sözler çıkarmıydı ağzından kendi yüreğini parçalamadan.... Üşüdüm çok üşüdüm haziranın sıcağında evde, odada, Sevgime sarıldıkca ısınmak için soğuğu yaktı ruhumu...