Hayata dair bazı şeyler öğreniyorum hala hala öğreniyorum sana gelirken insanlar sölediklerine inanmamayı öğreniyorum, hep yüreğini açıp net gittiğinde insanların en açık yerine en sağlam vurduğunu öğreniyorum, doğru oldukça kaybetmeyi, dürüst oldukça yalanı öğreniyorum, canım yandıkça büyümüyorum lan ben, ben egolarıma kaçmıyorum başka tenlerde aramıyorum kimseyi, neyse onu sölüyorum ya bunu bana da sen öğrettin ya baba bu gece ilk kez senden de nefret ediyorum, eğer ordan beni görüyosan azıcık hissediyosan yanlış lan yanlış bana öğrettiklerinin hepsi yannnlııııışşşşşşşşşşşş ağzıma sıçtınnnnnnn..... her şekilde sıçtın ağzıma nur içinde yat ama cidden sıçtın ağzıma... Ben yürüdüm lan ben hep yürüdüm bugüne kadar maddi manevi neyse onu söledim yürüdüm hepmi ağzına sıçılır bi adamınnnn yaaaa ya böleydi madem neden bana bunu öğrettinnn nedennnn nedennnn... canım yanıyo şimdi kanıyo heryerim kanıyo ben hala kahpelik yapamıyorummmmmmmmmmmmmmmmmmmmm yanlışmışsın adamımmmmm yanlışşşşş benimde ağzıma sıçtınnnnnnnnnnn............

Bazen hayat sınıyor sanırım insanı, ne deniz havası ne uçsuz bucaksız gökyüzü ne de bulutların arasından sana göz kırpan bir kaç parlak yıldız dindiriyor acını... Yüreğinde biryerle de kan sızıyor içine ve her onun için çarptığında kalbin damarların çekiliyor, nefes alamıyorsun susuyorsun gözlerin susmuyor, konuşsan kelimeler kifayetsiz, sussan gözlerin de kafiye yok... ağlasan güçsüzsün konuşsan haksız, için için ölüyorsun işte... Şakakların da hissediyorsun kalp atışlarını, köz yutmuşsun da öle yanıyor miğden, Nazım'ı hatırlıyorsun Tahir ile Zühresini, ellerin titrerken gülümseyerek giriyorsun eve, dağınık için acımış, hücrelerin de her birinde ayrı bi sızı, sen bütün tutmaya çalışıyorsun yüzünü... İçin dışın bir olmasın diye yalvarıyorsun tanrıya...