Bir gün tokat olur çarpar bazı şeyler yüzüne bir iki gün önce öfkeyi yazmıştım, bugün yazıcağım duygunun sözlük anlamını bulamıyorum... sadece çakralarımdan keskin bir bıçağın verdiği sızı gibi dağıldı vucuduma... kelimeler düğümlendi parmaklarımda boğazıma gidemediler bile öyle susmuşum ki öyle kenetlenmiş ki boğazım sesim çıkmadan çığlık attım bu sefer .... Bir genellemenin tam ortasında, kavganın arasında kalmış çocuk gibi  hissettim... Kendimi mi sorgulamalıyım? birileri beni mi tartmalı? bilmiyorum, hangi tarafın suçlusuyum kendi doğrularımın mı başkalarının yanlışlarının mı ? Gül bahçelerim olmadı benim vaad edicek umutlarım oldu huzur ve mutluluğa yürüyecek... Ben oldum olduğum gibi olabildiğim gibi dün neyse yarın o olan bi adam...